İnsan kasını fiber gereçle üreterek dünya protez piyasasının kurallarını değiştiren Kanık, AA muhabirine, Amerika’da bilim insanı olma, gelecek planları ve vatan hasreti hakkında açıklamalarda bulundu.
Amerika’da bilim insanlarının kâfi teşviki gördüğünü, buna rağmen rekabetin fazla olması nedeniyle bir çeşit yarış halinin yaşandığını belirten Kanık, MIT’de bilime verilen bedelin ve bilim adamına duyulan hürmetin çok yüksek olduğunu söyledi.
Kanık, şöyle devam etti:
“Böyle bir ortamda herkesin birbirini anlayarak, bir ortada huzurla araştırmalarına devam etmesini bekliyorsunuz değil mi? Lakin insanın temel iç güdüleri, mesleği ve bu gezegende bulunduğu pozisyon ne olursa olsun onu ele geçiriyor. MIT’de rekabet had safhada. Herkes birbiriyle yarış içerisinde. Bu bir yandan bilimsel ilerlemeyi tetiklerken, bir yandan da insanı doğal, manevî ortamından uzaklaştırıp maddesel bir yaşama zorluyor. Hakikaten, yalnızca entelektüel olarak gelişmiş ve bilimsel olarak yetenekli, iradesi güçlü, sabırlı ve her şeye karşın çok çalışanlar değil, daha yetersiz olsa bile temasları kuvvetli olan beşerler da ayakta kalabiliyor. Bu da münasebetiyle fırsat eşitliğini kısmen ortadan kaldırıyor.”
“HİNTLİ VE UZAK DOĞULU GÖÇMENLER ÇOK GÜZEL KENETLENİYOR”
Kanık, her şeyden evvel göçmenlerin iyi iş çıkarmasının kenetlenmelerinden öteki birçok sebebi olduğunu söyledi. Göçmenliği “beyin göçü” olarak ele alınması durumunda, Amerika üzere ülkelerin diğer milletlerden bilim beşerlerine özgür bir ortam ve daha iyi fırsatlar sunarak bilimsel mutluluğa erişmelerini sağlamaya çalıştığını belirten Kanık, karşılığında ise ülkelerini bilim ve teknolojide başkan olarak tuttuklarını tabir etti.
ABD’nin en büyük avantajının, dünyada birçok ülke tarafından düzensizlik ve uyuşmazlık çıkaran problemlerinin Amerikan toprakları içerisinde kesin özgürlük olarak sayılması olduğuna dikkati çeken Kanık, şunları kaydetti:
“Bu formda beşerler zihinlerinde birbirlerini yargılamak yerine, başlarında ve hayatlarında bilime, sanata ve spora daha çok yer açıyorlar. Bazen ülkelerinde yaşanan özgürlük kısıtlamalarından ötürü oraya geri dönme endişeleri öğrencilere ve çalışanlara muvaffakiyet motivasyonu veriyor. Bu soru aslında çok tartışılması, toplum psikolojisi uzmanları tarafından bilimsel olarak ele alınması ve istatistiksel bilgilerle ortaya konması gereken bir bahis. Benim kabaca şahsî gözlemimse, maalesef Türklerin ve Müslüman topluluklardan bir kısmının kendi toplulukları ve öbür kümelerle anlaşamadığı ve hatta takviye olmak yerine birbirlerine mahzur oldukları… Bunun bilakis, Hintli ve Uzak Doğulu göçmenlerin çok iyi kenetlendiğini ve birbirlerine yardımcı olduğunu gözlemledim. Bu, büyük bir sosyolojik araştırma konusu ve yalnızca benim müşahedelerim. Örneklemi temsil edemez.”
“UÇUŞLAR İPTAL EDİLDİ VE KENDİ ÜLKEMDE MAHSUR KALDIM”
Kanık, Türkiye’yi, ailesini ve Türk yemeklerini özlediğini belirterek, her şeye karşın ABD’de çalışarak ülkesini en iyi formda temsil etmeye çalıştığını söyledi.
Türkiye’nin prestijini bilimsel platformlarda yükseltmek için emek verdiğini anlatan Kanık, gurbete alışmanın duygusal yapıdaki Türk milleti için güç olduğunu, kendisinin de epey zorlandığını kaydetti.
Kanık şöyle devam etti:
“Burada yaşamanın zorluğunu söyle anlatayım: Geçen sene anneannem ansızın hastalandı ve vefat etti. Ne onu son bir sefer görüp hasret giderebildim ne de cenazesine katılıp veda edebildim. Bu çok acı ancak bu durumu yaşayan öbür milletlerden birçok beşerle karşılaştım burada. Herkesin en büyük korkusu bu. Türkiye’de en çok dört mevsimi eşit biçimde yasamayı ve lezzetli yemekleri özlüyorum. Pandemi sırasında Avusturya’ya bilimsel bir konuşma yapmaya gitmiştim. Bu kadar yakına gelmişken Türkiye’ye de uğramak istedim. Talihime geldikten çok kısa bir mühlet sonra uçuşlar iptal edildi ve kendi ülkemde mahsur kaldım. Benim için mahsur kalınacak en iyi yer sanırım.
Sonuç olarak, mecburen MIT beni uzak uzaklıkta görevlendirilmiş bilim adamı olarak Türkiye’ye bir müddetliğine atadı. Bu müddette başta eski çalıştığım yer olan Bilkent Üniversitesi olmak üzere bütün araştırma kurumları ve üniversitelerden uzakta durma kaidesi koydu. Bu formda ailemle daha çok vakit geçirme talihim oldu. Hobi olarak daha çok sanatla uğraşıyorum, müzik ve hoş sanatlara ilgim büyük. Müzikte enstrüman olarak ney öğreniyorum. Neyzen Kudsi Ergüner’in bir kelamı var: ‘Güzel sanatların insanı insan yapma üzere bir gücü var.’ Bu kelamdan yola çıkarak şu hipotezi ortaya atıyorum: Bilim insan için vardır ve şayet sanat insanı insan yapıyorsa, bir toplumda bunların en az biri eksik olduğunda, o toplumda insan kıymetsizleşir ve bilim gereksizleşir. Bu yüzden sanattan farklı kalmamaya çalışıyorum.”
Haber7
