Bir restoranda çalışan aşçı, İş Duruşması’na başvurarak iş akdinin davalı patron tarafından haksız ve bildirimsiz olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma fiyatı, hafta tatili fiyatı, ulusal bayram ve umumi tatil fiyatı, minimum geçim indirimi, yıllık izin ücreti alacağını talep etti.
Davalı patron sahibi tezleri reddetti. Duruşma, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Kararı davalı temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. Davacı emekçinin hafta tatili fiyatına hak kazanıp kazanmadığı hususunun taraflar arasında uyuşmazlık konusu olduğu vurgulandı.
4857 sayılı İş Kanunu’nunda çalışanın haftalık müsaadesinin karar altına alındığına dikkat çekilen Yargıtay kararında; “Hafta tatili müsaadesi kesintisiz en az 24 saattir. Bunun altında bir vade haftalık müsaade verilmesi durumunda, metoduna iyi formda hafta tatili müsaadesi kullandığından kelam edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna nazaran hafta tatilinin 24 saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır. 2429 sayılı Ulusal Bayram ve Umumî Tatiller Hakkında Kanunun 3 üncü unsuruna nazaran, hafta tatili Pazar günüdür. Bu umum kural mutlak nitelikte olmayıp, hafta tatili müsaadesinin Pazar günü dışında da kullandırılması mümkündür. Hafta tatili gününde çalıştığını tez eden emekçi, norm kuramı uyarınca bu argümanını ispatla yükümlüdür.
Somut uyuşmazlıkta, davacı emekçi hafta tatili isteğinde bulunmuş, davacı tanığı yaz aylarında haftada 7 gün kış devrinde ise 6 gün çalışıldığını açıklamış, bilirkişi raporunda ise yaz/kış ayrımı yapılmaksızın yılın tamamı için hafta tatili fiyatı hesabı yapılmıştır. Mahkemece yaz/kış ayrımı yapılmaksızın ve davacı tanığı dikkate alınmadan hafta tatili fiyatı için karar verilmesi kusurludur. Hafta tatili açısından yalnızca yaz ayları için hesaplama yapılarak istemle ilgili karar kurulmalıdır.Kararın oy birliği ile bozulmasına hükmedilmiştir.” tabirleri konum aldı.
Haber7
