Hürriyet müellifi Sedat Ergin, bugünkü köşe yazısında, Sıhhat Bakanlığı’nın her akşam açıkladığı turkuvaz tabloda yeniden sayıların açıklanacağını tabir ederek, “Ölülerimiz o tablonun içinden son defa veda edecekler hepimize, salgından kayıpların kanıksandığı, olağanlaştığı ülkelerine…” diye yazdı.
Engin, her gün mevt olgusuyla yaşandığını vurgulayarak, “Tahminen de “Yasımızı tutmayı unutmayın” diye sesleniyorlardır, duyuyor musunuz?” dedi.
Sedat Ergin’in bugünkü köşe yazısından ilgili kısım şöyle:
Hekiminiz, kanınızdaki oksijen oranı kritik eşiğin altına düştüğü için akciğerinizin takviyesiz çalışamayacağını söylüyor. Artık entübe edilmeniz, teneffüs aygıtına bağlanmanız gerekiyor.
COVID-19 hastası olarak öbür bir seçeneğiniz yok. Ağzınızdan içeri sokularak nefes borunuzdan akciğerlerinize hakikat yerleştirilecek bir borudan verilecek oksijenle sizi hayata bağlamaya çalışacaklar. Bu zahmetli süreci yapabilmek için evvel anestezi ile sizi bayıltacaklarını söylüyorlar.
Birazdan şuurunuzun kapanacağı gerçeği ile karşı karşıyasınız. Şuurunuzun bir daha açılıp açılmayacağını bilmeden son bir defa etrafınıza bakıyorsunuz.
Hasta yatağınızın etrafında toplanmış ağır bakım uzmanı tabip, kısa bir mühlet sonra anestezi ve akabinde entübasyon süreçlerine katılacak sıhhat işçisini görüyorsunuz.
Bu, yoksa hayata son bakışınız mı?
*
Sonrasında şuurunuzun kapanmasıyla birlikte girdiğiniz o derin uykuda vefat ile ömür ortasındaki aşikâr belgisiz bir çizginin üzerindeki seyahatiniz başlıyor. Çizginin öbür tarafına da geçebilirsiniz, bu tarafında da kalabilirsiniz.
Bazen yine gözünüzü açabiliyorsunuz. Çok uzun sürmüş, kaybolmuş bir vaktin akabinde uyandırıldığınızda, yapılan denetimden sonra hekiminiz artık dayanağa gereksiniminizin kalmadığını söylüyor. Rahat nefes alabildiğinizi hissediyorsunuz. Şanslısınız, hayata döndünüz…
Lakin bazen bağlandığınız monitörün ekranında kalp atışlarınızı gösteren sistemli ritmik hareketler birden düz bir çizgiye dönüyor. Düz bir çizgi ve onu tamamlayan kesintisiz düz bir ses…
Hekimler, sıhhat işçisi, sizi hayata döndürebilmek için canhıraş bir formda son bir müdahalede bulunuyor. Kalp masajı yapıyor, elektroşok veriyorlar. En sonunda kardiyolog bir EKG’nizi çekiyor. Düz çizgi tekrarlarsa artık (Ex) olduğunuza kanaat getiriliyor.
Ex, Latincesiyle Exitus… Çıkış yapma, ayrılma, yani vefat… Anestezinin tesiriyle şuurunuzu kaybederken çıktığınız yolculuktan “exit” yaptınız.
Mevt raporunuz düzenleniyor.
*
Artık gerçekçi olalım. Muhtemelen hastanede entübe edilmek için sırada bekleyen durumu çok zahmetli öbür hastalar var. Cesedin son süreçlerin akabinde hızla morga kaldırılması gerekiyor.
Akşam Sıhhat Bakanlığı’nın açıklayacağı turkuvaz tablodaki günlük “Vefat Sayısı” sütununun altındaki toplam bir sayı daha arttı.
Halbuki dün akşamki tabloda “Ağır Hasta” bölümünün altında gösterilmiştiniz.
*
Evvelki akşam Sıhhat Bakanlığı tarafından açıklanan turkuvaz tabloda 55 bin 149 yeni olay duyurulurken, vefat sayısı 341 olarak verildi.
Meskenlerinde oturan beşerler, televizyonda haberleri izlerken ya da öteki programlara bakarken ekranın altından şerit halinde geçen haber başlıklarında bu sayısı gördü birden: Vefat Sayısı: 341…
Pek çok insan çaresizlik içinde “Ne kadar yüksek çıktı tekrar…” diye kederini lisana getirdi.
Sonra televizyon ekranlarındaki akış ve günlük hayat devam etti… Bilgi müsabakaları, diziler, gösteriler, sinemalar, tartışma programları…
Dün sabah gazetelerde de birinci sayfalarda tek sütun ya da altta bir bant halinde duyurulmuştu 341 vefat… Bu ortada, Avrupa’da yeni bir üstün futbol liginin kurulması bayağı bir tartışma konusuydu.
*
Üstelik, COVID-19’dan ölenlerin gerçek sayısı olasıdır ki paylaşılan bu resmi sayının da üstündeydi. Fakat açıklandığı kadarıyla da yeteri kadar korkutucu değil mi?
Şöyle bakalım hadiseye. Geçen 30 Ekim tarihinde İzmir’de meydana gelen 6.9 şiddetindeki zelzelede toplam 117 vatandaşımız enkaz altında kalarak hayatını kaybetmişti. Türkiye’nin gündemi günlerce bu doğal felakete kilitlendi, kaybettiğimiz insanların yası tutuldu günlerce.
Evet, vefata uzanan sonuçlar üzerinden varsayımlarda bulunmanın çok rahatsız edici göründüğünü biliyorum. Lakin yeniden de durumun ciddiyetini hissettirebilmek için bu yola başvurmaktan öbür bir deva yok. Bir an 30 Ekim sarsıntısından çok daha şiddetli bir sarsıntı olduğunu ve bunun üç katı insanın öldüğünü varsayalım.
Bunu düşünmemize, varsayım kurmamıza falan muhtaçlık da yok. Evvelki gün aslında buna yakın bir büyük felaketi yaşadık. Tam 341 insanımız hayata gözlerini kapattı COVID-19 yüzünden.
Üstelik bir gün evvel (pazar) yeniden bir felaket yaşandı. Meyyit sayısı 318’di. Ondan evvelki gün (cumartesi) 288. Ondan bir evvelki gün (cuma) 289. Ondan evvel 297 (perşembe)… Bu türlü gidiyor…
Kabul edelim ki, her gün bunun üzere bir büyük felaket meydana geliyor, lakin çoğumuz COVID-19’a kendimiz yakalanmadığımız sürece bizim çok uzağımızdaymış üzere davranıyoruz.
*
Gerçekte her gün bu mevt olgusuyla birlikte yaşıyoruz. Kendi meşguliyetlerimiz içinde hayatlarımızı sürdürürken, her saat zarfında 10-15 vatandaşımız hastanelerin ağır bakım ünitelerinde COVID-19 nedeniyle son nefesini verip vefat raporu düzenlendikten sonra morga sevk ediliyor.
Kuvvetli bir ihtimal, bu yazıyı okumayı bitirdiğinizde ya da az bir müddet sonra bir vatandaşımız daha Türkiye’nin rastgele bir köşesindeki bir hastanenin ağır bakım servisinde bu nedenle hayatını kaybetmiş olacak.
Ve akşam turkuvaz tabloda tekrar sayılar açıklanacak. Ölülerimiz o tablonun içinden son sefer veda edecekler hepimize, salgından kayıpların kanıksandığı, olağanlaştığı ülkelerine…
Tahminen de “Yasımızı tutmayı unutmayın” diye sesleniyorlardır, duyuyor musunuz?
Haber7
