İşte Taha Dağlı’nın o yazısı;
Tarih: 11 Haziran 2013
Mısır darbesinden 3 hafta evvel.
Gündemde Nil Nehri üzerinde kurulması planlanan ve bir İsrail girişimi olan Rönesans Barajı var.
Mısır Cumhurbaşkanı şöyle demişti; “Nil nehrinin bir damlası eksilirse, bunun için kan dökeriz.”
Barajın adresi Etiyopya.
Art planda ise İsrail vardı.
O baraj kurulduğunda, Nil suları Etiyopya’da toplanacak, başta Mısır olmak üzere bir çok devlet susuz kalacaktı.
Mursi buna öfkeliydi.
Nil nehri bir al çizgiydi.
3 hafta sonra darbe oldu.
Mursi zindana atıldı, tarafına ise Sisi geçti.
Ve artık o baraj artık külliyen faaliyete giriyor.
Yaklaşık 2 hafta sonra Etiyopya, Nil Nehri üzerine inşa edilen Rönesans barajında, su toplamaya başlayacak.
Yüzlerce yıllık Nil sularında, bir darbe yapılıyor.
Nil sorunu yıllardır devam eden bir tartışma.
Etiyopya kendine nazaran haklı.
Uzlaşma sağlanabilir miydi, tahminen evet.
Fakat olmadı.
Etiyopya’nın gerisinde BAE var.
Son yıllarda inanılmaz raddede lobi faaliyetleri gerçekleştirdiler.
Nil’den gelen suyla ilgili Etiyopya’yı aşan ve 7 yıl evvel Mursi’yi bu nokta öfkelendiren asıl sorun ise suyun İsrail’e gidecek olması.
Yani Mısır’ın suyunu İsrail gasp edecek hem de Etiyopya üzerinden.
Mısır kuraklığa, susuzluğa mahkum olacak, İsrail’in önümüzdeki yıllar için suyu bir de bu yolla garanti altına alınmış olacak.
Mursi, 17 Haziran 2019’da zindanda son nefesini verene kadar bedel ödedi.
Sisi ise Mursi’nin can verdiği davayı tek celsede sattı.
Aslında beklenen, olması gereken de buydu.
Mursi, bu ve gibisi nedenlerden ötürü darbeye gaye olup, ortadan kaldırıldı.
Sisi de bu ve gibisi İsrail ya da gayrı güçlerin çıkarları doğrultusunda darbeyle başa getirildi.
Mursi, üzerine düşeni yaptı, şehit oldu.
Sisi de üzerine düşeni yapıyor. Onun hizmeti de Mısır’ın tüm zenginliklerini lime lime edip, peşkeş çekmek.
Etiyopya barajına sessiz kaldı.
Suudi Arabistan’a 2 adayı kendi eliyle verdi.
Akdeniz’deki deniz salahiyet ortamlarında memleketinin hudutları gasp edilmesine karşın yalnızca İsrail çıkarı için gıkını çıkarmadı.
Mısır, resmen Kuzey Kore’ye döndü.
Sisi vazifeye geldiğinden beri tek bir hastane ya da mektep inşa ettirmedi.
Buna rağmen tam 28 yeni cezaevi açtı.
İstihbaratı külliyen ele geçirdi.
Ordudaki Nasırcıları, Mübarekçileri hepsini likidasyon etti.
2013’te darbeyi destekleyen binlerce kişi şu an bin pişman, hepsi Sisi’den nefret ediyor.
Mısır’da ekmek karneyle satılıyor.
Ekonomik kurallar çok lakin çok ağır.
Sina’daki terör sorunu çözülemedi.
Ve tüm bunlara karşın Sisi, asıl savaş açması gereken mahal Etiyopya iken Libya’da yeni bir taşeronluğa soyunuyor, devletini Libya’da Türkiye’nin önünde bir savaşa sürüklemeye kalkıyor.
Sisi’yi 7 yılda o denli bir kullandılar ki, Mısır’ın başına Netanyahu şahsen kendi geçse, daha iyisini yapamazdı.
SİSİ’NİN LİBYA’YA GÖNDERMEYE ÇALIŞTIĞI ERLER SOKAKLARDA SALATALIK SATIYOR
Ve son bir not. Sisi, IMF’den aldığı borç paraları, silaha yatırdı. Ordusunu silahlandırdı, Libya’ya salmayı planlıyor. Pekala o ordunun erleri ne durumda?
Mısır’da toplumsal medyaya yansıyan imajlar Mısır erlerinin halinin içler acısı olduğunu gösteriyor. Mısır’da er evvelce beri ticaretle iç içedir. Ordunun şirketleri vardır. Sisi’nin ülkeyi getirdiği son durumda ise tüccar erlerin artık seyyar satıcılığa düştüğünü gösteriyor. Sokaklarda tezgah açıp, salatalık satan Mısır erlerinin bu durumuna her bölümden reaksiyon yağıyor. Mısırlı esnaf, askerin seyyar satıcılık yapmasına “bizim ekmeğimizle oynuyorlar” diye isyan ediyor. Halk ise “savaş çıksa cepheye bu erler mi gidecek” diye kaygılı.
Haber7
