İşte Taha Dağlı’nın o yazısı;
“Türkiye Libya’daki son atağıyla Avrupa’yı bir epey endişelendirdi. Bu adımdan sonra BM, Libya’da kalıcı ateşkesi duyurdu. Pekala bu ateşkes ne manaya geliyor?
Öncelikle vurgulayalım.
Libya’da bir tarafta BM’nin kabul ettiği, memleketler arası hukuka uygun, legal bir idare;
öteki tarafta ise Trablus’ta her gün katliamları ortaya çıkan, tekraren savaş cürmü işlemiş olan, darbeci Hafter var.
Bu türlü bir denklemde, BM’nin legal bir idare ile darbeci bir kümesi, birebir kefeye koyuyor olması, başlı başına bir sorun kaynağı.
Trablus idaresini BM şahsen kendisi yasal idare olarak kabul ederken, darbecileri de tıpkı masada muhatap alması, BM’nin unsurlarıyla çelişiyor. Bu durum BM’nin güvenirliliğinin sorgulanmasını beraberinde getiriyor.
Öte taraftan şunu da belirtmekte yarar var.
Darbeci Hafter 2015’ten bu yana 9 kere ateşkes masasına oturtulmuş, ilan edilen ateşkeslerin hiç birine uymamış, her ateşkesi katliamla bozmuş, biri.
Kaldı ki, geçtiğimiz Aralık ayında Moskova ve Berlin’deki ateşkes süreçleri de şahsen Hafter tarafından daha başlamadan sonlandırılmıştı.
Tüm bunların üzerine BM’nin ısrarla Hafter’i muhatap alıp, ateşkes konusundaki dayatmacı tutumu, önemli bir soru işaretidir.
Türkiye her vakit her hususta diplomasiyi haddinden fazla kullanma çabasında olan bir ülkedir.
Askeri tahlil Türkiye’nin her vakit masasındaki en son ihtimal olmuştur.
Lakin bu tavır, Türkiye’nin “ille de ne olursa olsun, nasıl olursa olsun, ateşkes olsun” diyeceği manasına gelmez.
Türkiye, Ocak ayından itibaren Libya’nın kurtarılması için elini taşın altına koyan tek ülke oldu.
Ocak’a gelmeden evvel Aralık ayında Hafter’e iki sefer talih verdi. Biri Moskova’da başkası Berlin’de olmak üzere iki diplomasi masası kuruldu, her ikisinden de Hafter kaçtı.
Neden?
Zira Hafter o günlerde Trablus’un kapısına dayanmış, Libya’nın başşehrini işgal etmek için hazır kıta bekliyordu, ne diye ateşkes yapsın ki, bu türlü düşündü.
Ocak sonrası Türkiye’nin Libya’daki gücünü hissettirmesiyle işler değişti. Hafter’in hesapları bozuldu, bırakın Trablus’u almayı, Sirte-Cufra üzerindeki tesiri de azaldı.
Hafter şu an kaybeden pozisyonunda.
Ve bu adamla, BM nezdinde oturup, ateşkes yapmak, katiyen sağlam bir durum değil.
Zira bu işi vakit kazanma, toparlanma ve birinci fırsatta tekrar taarruza geçme olarak değerlendirecektir. Bundan kuşku yok.
Libya’da ateşkes olmasın mı?
Elbette bunu en çok Türkiye istiyor ve savunuyor.
Fakat kime nazaran, neye nazaran ateşkes?
Burası çok değerli.
Darbecilerin yasallaştırılmasına, darbecilerin kazanımına yol açacaksa, bu türlü bir ateşkes desteklenemez. Türkiye’nin başından beri savunduğu Libya’nın darbe tehditlerinden, çetelerden arındırıldığı bir yola sokulması, bu türlü bir yola giden her türlü ateşkes esasen her vakit için en çok Türkiye tarafından desteklenmiştir.
Cumhurbaşkanı Erdoğan bu ateşkesten çok ümitli olmadığını söyledi.
Türkiye bu ateşkesi takviyeler fakat sürecini başından sonuna da takip eder ve gerekli gördüğü yerde müdahalesini yapar.
Yani BM dedi diye, güvenip, kurda kuzuyu teslim etmez.
Aksi halde ne olur?
Artık Hafter ve ağababaları Türkiye’yi hiçe sayarak Libya’da tek adım bile atamazlar.
Türkiye bir nevi Libya’nın garantörü olmuştur.
TÜRKİYE’NİN LİBYA’DA AVRUPA’YI TİTRETEN SON ATILIMI
Ateşkes konusunda İtalya’nın tavrına da dikkat çekmekte yarar var.
İtalya, tıpkı bizim üzere Libya’da legal idaresi destekliyor.
Her ne kadar Hafter konusunda net tutum almasa da İtalya, bir Fransa değil.
Hakikaten ateşkes ilanından evvel Trablus idaresinin lideri Roma’daydı.
İtalya’nın Libya konusundaki önceliklerinden biri Libya üzerinden Avrupa’ya giden Afrikalı göçmenler.
Bu bahiste teminat istiyorlar.
Şurası enteresan.
Kısa bir mühlet evvel Türkiye, Libya ordusuna kıyı güvenlik eğitimi vermeye başladı.
Ve bu durum Avrupa medyasında bir panik havasıyla anlatıldı.
Libya’dan Avrupa kıtasına giden ve çoklukla birinci durakları İtalya olan göçmenlerin engellenmesi ya da gidişlerine göz yumulmasında artık kelam sahibinin Türkiye olduğu vurgulandı.
“Yine Türkiye’nin eline bakacağız, Türkiye ‘dur” derse Libyalılar göçmenleri durduracak, Türkiye ‘dur’ demezse Libyalılar göçmenlerin Avrupa’ya ulaşmasına ses çıkarmayacak” diye endişeye kapıldılar.
Avrupa’nın genel bakışı bu tarafta.
Israrla Türkiye’yi Libya’dan uzak tutmaya çalışıyorlar.
Zira hiç mi hiç işlerine gelmiyoruz.
Fakat bunun için artık çok geç.”
Haber7
