Bir belediyede ekonomist olarak çalışan kontratlı çalışanın, kontratı norm takım sebebiyle sene sonunda yenilenmeyeceği bildirildi. Hayatının şokunu yaşayan mağdur ekonomist, Yönetim Mahkemesi’nin yolunu tuttu. 5393 sayılı Belediye Kanunu’nun 49. unsuru uyarınca kontratlı ekonomist olarak vazife yapan davacı, sene sonunda tarihinde sona erecek olan hizmet mukavelesinin yenilenmeyeceğinin bildirilmesine ait sürecin iptali ve bu süreç nedeniyle mahrum kalınan mali ve özlük haklarının faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Yönetim Mahkemesi; davalı yönetimin işçi masraflarının, bütçe gelirlerinin yüzde otuzunu aştığı ve bu durumda fedakarlığın, hizmetine en az muhtaçlık duyulan takımda çalışan işçiden başlanarak yapılabileceği, hizmetine muhtaçlık bulunmadığı bildirilen davacının mukavelesinin yenilenmemesine ait süreçte hukuka karşıtlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verdi.
Mağdur davacı kararı temyiz edince devreye Bölge Yönetim Mahkemesi girdi.
İKİNCİ ŞOKU YAŞAYAN KONTRATLI İŞÇİ PES ETMEDİ
Mahkeme; kararın hukuka ve yönteme uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen argümanların kelam konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Yöntemi Kanunu’nun 45. unsurunun üçüncü fıkrası uyarınca istinaf müracaatının reddine hükmetti. İkinci şoku yaşayan davacı bu defa Danıştay’ın kapısını çaldı.
“HUKUKA AYKIRI”
Danıştay 12. Dairesi, emsal nitelikte bir karara imza attı. Kararda; davacının belediyede 2010 Aralık – 2013 Aralık periyodunda taşeron emekçi, 2014 Ocak – 2016 Aralık periyodunda ise kontratlı ekonomist olarak misyon yaptığı hatırlatıldı. Belediyenin ‘bütçe yetersiz’ münasebetinin de yersiz olduğunun vurgulandığı kararda şu sözlere yer verildi:
“5393 sayılı Belediye Kanunu’nun 49. hususunda öngörülen; belediyelerin yıllık toplam işçi masraflarının, gerçekleşen en son yıl bütçe gelirlerinin 213 sayılı Vergi Yol Kanunu’na nazaran belirlenecek yine değerleme katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunacak ölçünün yüzde otuzunu aşamayacağı ve yıl içerisinde aylık ve fiyatlarda beklenmedik bir artışın meydana gelmesi sonucunda işçi masraflarının kelam konusu oranları aşması durumunda cari yıl ve izleyen yıllarda işçi sarfiyatları bu oranın altına ininceye kadar yeni işçi alımı yapılamayacağına ait düzenlemenin, ilgili oranlar aşıldıktan sonra yönetim tarafından yeni işçi alımının yapılmamasına ait olduğu, bu düzenlemenin mevcut çalışanın misyonuna son vermek ya da mukavelesini yenilememek suretiyle istikrarın sağlanmasını öngörmediği ortadadır.
Davacının misyonunda yetersiz yahut başarısız olduğuna ait kâfi ve somut bir tespit bulunmaması ve hizmetine muhtaçlık duyulmadığının somut bilgi ve evraklarla ortaya konulamaması konuları da göz önüne alındığında, davacının hizmet mukavelesinin yenilenmemesine ait dava konusu sürecin haklı bir nedene dayanmadığı, bu nedenle de hukuka ters olduğu sonucuna varılmaktadır.
Bu prestijle, davanın reddine yönelik Yönetim Mahkemesi kararına karşı yapılan istinaf müracaatının reddi yolundaki temyize bahis Bölge Yönetim Mahkemesi kararında türel isabet bulunmamaktadır. Davacının temyiz isteminin kabulüne oy çokluğuyla karar verildi.”
Haber7
