İşte Hayrettin Karaman’ın o yazısı;
Meskende köpek beslemekte bir sakınca var mıdır? Kimi hocalar Kuran-ı Kerim’de köpek aleyhine bir ayet olmadığı için haram kılınmadığını söylüyorlar?
Yanıt:
Bu mevzuya dokunmanın gürültü koparacağını, iki tarafı birden şad etmenin mümkün olmadığını biliyorum, lakin tekrar de soruya karşılık vermek gerekiyor.
Evvel şunu bir daha tekrar edeyim; ta ki, müminlerin zihinlerine iyice yerleşsin ve baş karışıklığı zail olsun: İslam’ın bilgi ve karar kaynağı sadece Kur’an değildir; Kur’an, Sünnet, İcma ve Kıyastır (ictihaddır).
Biri çıkar da “Kur’an’da yok, şu halde İslam’da da yok” derse bu kişi kesin olarak kusurludur, İslam bilgisi ve uygulaması sahih İslam’ın dışındadır.
Hatta şunu diyebilirim: Şayet Peygamberimiz (s.a.) Kur’an’ı sadece okusa, yazdırsa ve bırakıp gitse idi Allah’ın muradına uygun bir İslam bilinemez ve uygulanamazdı.
“Peki Kur’an’da ‘Bu kitabın en sağlam yola ilettiği, müminler için kılavuz olduğu..’ hakkında âyetler var, bunlara ne diyeceğiz” diye sorulabilir.
Bu Kur’an’ın, Allah Resulü’ne verilen yetkiler ve örneklik çerçevesinde o denli (kılavuz) olduğuna dair de âyetler var; birini alıp oburunu atmak beşerin haddi değildir. Şu halde bu âyetlerin bütününden çıkan manaya nazaran “Kur’an, Peygamberimiz’in Sünneti (açıklamaları, örnekliği ve uygulamaları) ile birlikte gerçek yolun rehberidir,”
İcma ve ictihad ise zati bu iki kaynağa dayanacaktır; beşer için zaten din kuralı koyma yetkisi yoktur.
Artık konutta köpek besleme konusuna gelelim:
Peygamberimiz’den nakledilen sağlam hadislerde köpek beslemek sınırsız olarak yasaklanmıyor, insanların can ve mal güvenliği için muhtaç oldukları takdirde bu gayeye uygun yerde ve biçimde köpek edinmeye ve beslemeye müsaade veriliyor. Yasaklanan (bazı fakihlere nazaran haram değil, mekruh olan) ise bir hobi olarak, zevk için konutta köpek beslemektir.
İnsanlara ziyan vermeyen ve/veya yararı olan hayvanları itlaf etmek de, onlara eziyet etmek de Peygamberimiz (s.a.) tarafından yasaklanmıştır.
Susuz kalmış bir köpeğe kuyudan su çıkarıp sulayan günahkâr bir bayanın bu yüzden cennetlik olduğu, bir kediyi bağlayıp aç ve susuz bırakarak öldüren ibadetli bir bayanın da bu yüzden cehennemlik olduğuna dair Peygamberimiz’den rivayetler vardır.
Köpekleri yok etmek yerine özel yerlerde toplayıp bakımlarını yapmak ve korumak İslam’ın karşı çıkmadığı, hatta teşvik ettiği bir davranıştır. Lakin “bu bir çeşit sürgün ve mahpus hayatına köpekler ne kadar razıdır ve bununla ne kadar memnundurlar?” sorusu da yerinde bir sorudur. Çocukluğumuzda okuma kitaplarında bir “kurtla köpek” öyküsü vardı, kurt evvel beslenmiş köpeğe imreniyor, sonra onun hür olmadığını anlayınca ayrılıp yoluna gidiyordu.
Üremelerini asgariye indirmek, kalanların denetim ve bakımlarını yapmak en uygun yol olsa gerektir.
İslam’ın istediği, insanların şefkat, merhamet ve ilgilerini, hayvanlardan evvel yakından uzağa insanlara uygulamalarıdır. Mevcut uygulamada Batı’da ve giderek bizde, insanların, yakınlarını ihmal ettikleri, lakin köpeklerini onların yerine koydukları görülmektedir. Beşerler yalnızlıklarını da köpekle değil, beşerle gidermelidirler. Bırakalım köpekler köpeklerle, beşerler da beşerlerle yoldaş, arkadaş, aile olsunlar.
“Efendim ne ziyanı var, ben hem insanlara karşı görevimi eksiksiz yaparım, hem de köpekle yoldaş, arkadaş… olurum diyenler elbette çokça vardır. Diyenler vardır da, yapanlar var mıdır” diye de sormak ve üzerinde düşünmek gerekiyor.
Artık ‘Ne ziyanı var’ sorusuna gelelim.
Gün geçmiyor ki, insanlara ve bilhassa savunmasız çocuklara saldıran, insanları önemli ölçüde korkutan, yaralayan hatta öldüren köpek vakalarını okumamış olalım!
Bahis komşuda hobi kabilinden konut köpekleri var, sabahtan akşama, akşamdan sabah havlıyor, etraftaki insanları rahatsız ediyorlar.
Köpekleri gezdirenler bazen hür bırakıyorlar, onlar da insanları korkutuyorlar, saldırdıkları da oluyor.
Parklarda, bahçelerde, yollarda… sıkça açıkta bırakılmış köpek pisliğine rastlıyoruz
İnsan sıhhatini korumak bakımından köpeğin ziyanı konusunda Sıhhat Bakanlığı’nın bir açıklamasını paylaşıyorum:
Kistik ekinokkozis, ülkemizde, bilhassa hayvanlarda çok yaygın olması nedeniyle, değerli halk sıhhati meselelerine neden olan ve önemli ekonomik kayıplara yol açan zoonotik karakterli bir hastalıktır.
Halk ortasında kist hastalığı olarak bilinen bu hastalığın etkeni, Echinococcus granulosus ismi verilen bir parazittir. Bu parazitin temel kaynağı köpek, kurt, tilki üzere et yiyen hayvanlardır. Lakin, sıklıkla köpeklerdir. Parazit köpeklerin ince bağırsaklarında yaşar. Hastalık köpek dışkısı ile atılan yumurtalar ile beşere bulaşır. Köpek dışkısı ile atılan yumurtalar çok sağlamdır, toprakta ve soğukta bir yıl kadar canlı kalabilirler. Dışkıyla atılan yumurtalar hayvanların ayakları, arazi eğimi, rüzgar ve yağmurla yayılırlar. Beşerler bu yumurtaları çiğ tüketilen ve iyi yıkanmamış meyve ve sebzelerden, kirli içme sularından alırlar. Beşerden diğer koyun, keçi, sığır ve manda üzere otla beslenen hayvanlar da yumurtaları alarak hastalanırlar. Alınan bu yumurtalar, bağırsaklarda açılarak bağırsak duvarını geçer, kan ve lenf yoluyla öncelik sırasıyla karaciğer, akciğer ve öteki organlara yerleşerek kist formunda hayatlarını sürdürürler. Hastalığın başlarında kistin küçük olduğu devirlerde uzun yıllar boyunca belirtisiz seyredebilir. Lakin kist büyüdükçe, bulunduğu bölgeye ve oluşturduğu basıya nazaran belirtiler ortaya çıkar. Kistler en sık karaciğer ve akciğerlerde görülürler. Nadiren dalak, karın zarı (periton), böbrek, kemik, göz yuvası, beyin, kalp ve yumurtalıklara da yerleşebilir. Karaciğer yerleşiminde karnın sağ üst kısmında ağrı, bulantı, kusma ve bazen kaşıntı, sarılık üzere belirti görülür. Akciğer tutulumunda teneffüs sorunu, öksürük, ağızdan kan gelmesi ve göğüs ağrısı olabilir.
Başka organ ve sistem tutulumlarında da bu bölgelere ilişkin tablolar ortaya çıkar. Örneğin baş içi tutulumlarda; baş ağrısı, kusma, şuur kayıpları görülebilir. Kalp tutulumunda kalp ritm bozuklukları, enfarktüs bulguları, hatta kalp duvarında yırtılma olabilir. Kemik tutulumlarında kırıklar olabilir. Kist patladığında alerjik tepkiler ortaya çıkabilir.
Bu kistleri içeren hayvan etleri ve sakatatlar, köpekler tarafından yenince parazit bağırsaklarda olgunlaşır. Parazitlerin belli aralıklarla yumurtlayarak ana konakçı köpekler tarafından atılmasıyla enfeksiyon zinciri bir kısır döngüye dönüşür.
Kişinin mesleği, hobileri, ömür şartları, eğitim ve sosyoekonomik seviyesi hastalığa yakalanma riskini etkilemektedir. En büyük risk kümesini parazit çabası yapılmamış enfekte köpeklerle teması olan koyun, keçi, inek üzere hayvancılıkla uğraşan bireyler oluşturmaktadır…
Hastalıktan korunmak için;
* Köpek ve kedilere mümkün olduğu kadar çiğ et verilmemelidir.
* Şahsî paklık kurallarına dikkat edilmeli, içme ve kullanma suları pak olmalı, çiğ yenen zerzevat ve meyveler bol su ile iyice yıkandıktan sonra tüketilmelidir.
* Kesilen yahut ölen hayvanların kist bulunduran organları köpeklerin ve öteki etçil hayvanların ulaşamayacağı halde gömülerek bertaraf edilmelidir. Bilhassa Kurban Bayramlarında bu konulara daha çok dikkat edilmelidir.
* Köpekler yılda dört kere iç parazitlere karşı ilaçlanmalıdır.
* Köpekler gezdirilirken etrafa dışkılamaları halinde dışkıları alınarak poşete konulmalı, ağzı bağlandıktan sonra çöpe atılmalıdır.
* Parazit uğraşı yapılmadan özgür dolaşan köpeklerin okşanması ve sevilmesi sırasında parazit yumurtaları ellere geçebilir. Bu formda kirlenen ellerin yıkanmadan ağza götürülmesi ile parazitin yumurtası alınır. Bu nedenle, bilhassa çocukların köpeklerle temasından sonra ellerini bol su ve sabunla yıkamaları sağlanmalıdır.
Artık, bu kadar vaki ve mümkün ziyanı, riski olan bir hayvanı, can ve malı muhafaza zarureti dışında meskene sokarak beslemenin ve onunla hem-hal olmanın ne ziyanı var diyenlerin, öngörülen korunma önlemlerinin bütün riskleri ne ölçüde engellediğini bir daha düşünmeleri gerekiyor!
Haber7
