İlahiyatçı Hayrettin Karaman, Yeni Şafak’taki yazısından çift cinsiyetli yaratılan şahıslarla ilgili gelen soruyu yanıtladı. Kur’an’dan örnek veren Karaman’ın yazısından ilgili kısım şöyle:
1. Çift cinsiyetli yaratılanları neyle açıklayacağız? Kur’ân’da “Biz erkek ve dişi yarattık” diyor.
YANIT
Allah Teâlâ insanı erkek ve dişi yaratmıştır. Üreme ve yaşama bakımından da her birinin karşı cins ile evlenip aile olmaları -sayı bakımından- mümkün ve kâfi olmaktadır, bir istikrar vardır.
Çift cinsiyetli olanların birçoklarında biri daha güçlüdür, ona nazaran tasnife girer ve ona nazaran hayatını sürdürür. Eşit yahut bilinmeyen olanlar ise milyarlar içinde hayli azdır, istisnaidir; durum, Allah’ın yaratmasındaki nizamın, kulları tarafından çeşitli fiillerle bozulması ve bunun kalıtım kanunlarına nazaran aşağıdaki kuşaklarda az da olsa görülmesinden ibarettir.
Hâsılı Allah bir erkek bir dişi yarattım diyor ve o denli de yapmıştır, çift cinsiyetli olan insanı da üreme kuralları çerçevesinde yaratan Allah’tır; fakat o, üçüncü bir cins değildir, bir cinsin çeşitli sebeplerle arızalanmışıdır.
Meâlini sunacağım şu âyet, insanoğlunun yanlışları yüzünden tertibin bozulacağı ikazında bulunmaktadır:
“İnsanların kendi elleriyle yapıp ettikleri yüzünden karada ve denizde sistem bozuldu; böylelikle Allah -dönüş yapsınlar diye- işlediklerinin bir kısmını onlara tattırıyor.” (Rûm: 30/41).
Bu âyetin açıklamasında Muhammed Esed’in şu tabiri de, mevzumuz bakımından ilgi alımlı olmalıdır:
“…Toprağın, havanın ve suyun sanayi atıkları ve kent çöpleri yüzünden dizginlenemeyen bir halde kirlenmesi; bitki örtüsü ve denizlerin artan bir biçimde zehirlenip yok olması; yaygın uyuşturucu ve görünürde ‘faydalı’ ilâç kullanımı sebebiyle insanın kendi vücudunda ortaya çıkan her türlü genetik bozukluklar ve insanlara faydalı birçok hayvan çeşidinin giderek yok olması. Bütün bunlara, insanın toplumsal hayatındaki süratli bozulmayı ve çürümeyi, cinsel sapıklıkları, hataları ve şiddeti ve son basamakta nükleer dehşeti ek edebiliriz. Bunların tamamı, son analizde, insanın Allah’a ve mutlak mânevî / ahlâkî pahalara karşı umursamazlığının ve bunun yerine, ‘maddî ilerleme’yi tek kıymetli maksat sayan inançlara tutsaklığının bir sonucudur” (II, 828-829).
Haber7
