Star Gazetesi muharriri Nuh Albayrak, FETÖ’yle savaşa ait dikkat çeken bir yazı kaleme aldı. Albayrak’ın, “İhanet ağacı”nın yalnızca kolları budanırsa gövdesi daha da güçlenir” başlıklı yazısı şöyle:
“FETÖ İLE SAVAŞ DOSYASI”
Bu belge Dinlerarası Diyalog söylemlerinin; İslamiyet’i yozlaştırmak suretiyle Hristiyanlıkla birebir seviyeye getirerek Hristiyanlığa geçişi kolaylaştırmayı amaçlayan bir Vatikan Girişimi olduğunu, bu hıyanet girişimini Türkiye’de FETÖ’nün üstlendiğini, bu “en derin darbe”nin hesabı sorulmadıkça bu hıyanet şebekesinin yok edilemeyeceğini ihtiva etmektedir.
Bir haftalık çalışmadan özetlediğimiz metnin tamamını okumanızı tavsiye ederiz.
***
Fetullah Gülen, 20 Mart 1981 tarihinde Diyanet’e verdiği dilekçeyle, aradan geçen 40 yıla karşın hâlâ tıkır tıkır çalışan kalbine iftira atarak, “Dört yıldır devam eden kalp rahatsızlığım şiddetlendi” gerekçesiyle istifa etmişti.
O güne kadar muhtelif camilerde verdiği vaazlarında, Hristiyan Batı’ya, ağır hakaretlere varan sözlerle yüklenen Fetullah Gülen’in resmî vazifesinden ayrıldıktan sonra daha da sertleşmesi beklenirken tam aksisi olmuştu.
Bir “sessizlik” periyodundan sonra yesyeni bir Fetullah Gülen ortaya çıkmıştı. Adeta resetlenmiş; yeni bir format yüklenmişti. Artık sarığı-cübbeyi çıkarmış, Hristiyanlara karşı lisanı yumuşamış; tam “Batılılaşmış”tı…
Fetullah Gülen’in, girdiği yeni yolunun, kısa bir müddet sonra; Kasım Gülek vasıtasıyla CIA ile kesiştiğini görüyoruz. Bu buluşma; Amerika’nın “Yürü ya hoca…” dedirten destek ve himayesinin başlaması manasına geliyordu. (1)
“Fetullahçılar” artık yürümeyi bırakın; “depar”a kalkmıştı. İçeride medya başta olmak üzere her dalda uzunluk göstermeye başlayan örgüt, dünyada da; daha sonra “CIA ofisi” olarak anılacak olan mektepleri mantar üzere serpiyordu.
Kendilerini “cemaat, hizmet camiası” üzere diyaneti mefhumlarla isimlendiriyor, bu sayede dindarlardan; yüksek ölçüde “hizmet bedeli” topluyorlardı. Önceleri sırnaşık dilenciler üzere zorlayan usuller, ilerleyen yıllarda mahsusen işadamlarından; devletteki güçlerini kullanarak “şantajla gasp”a dönüşecekti.
Girdikleri kesimlerde ise kısa müddette liderlik koltuğuna yapışıyorlardı. Bu tırmanışın sırrı, kesimdeki başarılı kurumları motamot taklit etmek ve kumpaslarla onları devre dışı bırakmaktı. Mesela, 1987 yılında ele geçirdikleri Devir gazetesinde, Türkiye’nin “abone” sistemini motamot taklit ettiler. Büro ve dağıtım elemanı üzere altyapıyı tamamladıktan sonra ise “Türkiye gazetesi Yahudilere satıldı” kampanyası başlattılar. Peşinden de “5 Türkiye gazetesi abonesini, Zaman’a döndürene bir cumhuriyet altını hediye” kampanyası başlattılar. Bu sayıyı 20’ye çıkaranı ise “umre” ile ödüllendirdiler!
RAKİPLERİ “DEVLET” GÜCÜYLE EZDİLER
İlerleyen yıllarda önlerini açmak için devleti kullandılar.
Zira, siyasalların desteğiyle süratle devlette örgütleniyorlardı. 17 Aralık kalkışmasından sonra başlayan operasyon sebebiyle Başbakan Erdoğan’a ateş püsküren F.Gülen, “Özal bize kefil oldu, Süleyman beyefendi 20 devlet liderine mektup yazdı; referans oldu, bundan önceki de (Gül) telefon etti; görüştüğü başkanlara söyledi, Ecevit; ceketini düğmeleyerek karşılardı” derken bu ağır desteği itiraf etmiştir. (2)
Evvel Diyanet’e sızdılar. Zira, örgütün “cemaat” ve “hizmet” imgesi altında ilerlemesi için Diyanet kritik bir hizmet üstlenecekti!
Gayri kesimlerdeki yol temizleme işini ise “TSK” üstlenmişti. 28 Şubat’ta Fetullahçıların, bütün kollardaki “muhafazakâr” rakiplerini, “irtica” ithamıyla imha etmiş; bunlara ise “Yürüyün” demişlerdi. TSK’dan kovdukları dindar subay ve astsubayların alanına de bu “cemaatçileri” koymuşlardı. “Füruat(!)” olan başörtüsünü atan hanımlarını koluna takan Fetullahçılar, ellerindeki viski kadehleriyle; salına salına en üst rütbelere yürümüş ve 15 Temmuz’a hazırlık için hıyanet fidanları dikmişlerdi.
ASIL “YOLCULUK” ROMA’YA
Fetullah Gülen’in Vatikan’a çıkan yolculuğunu daha iyi anlamak için tekrar 80’lere dönelim.
Batı’ya karşı “şahin” Fetullah Gülen’in “güvercin”leşerek, “hoşgörü”yü ağzından düşürmez olduğu devir, Hristiyanların başlattığı “Başka dinlerle diyalog” süreciyle tam örtüşüyordu.
Şöyle ki…
Papalığın strateji doruğu II. Konsil, 1962’den itibaren üç yıl devam eden müzakerelerde, “Müslümanlar arasına sinsice sızarak Hristiyanlığı nasıl yayacaklarını” enine uzunluğuna görüştü ve sonuçlar “Başka Dinlerle Alakalar Deklarasyonu” adıyla 28 Ekim 1965’te kabul edildi ve “Papa VI. Paul Vizyonu” olarak yürürlüğe girdi. (3)
Yeni Papanın yeni vizyonu, “İslam devletlerindeki ‘uygun’ şahıslarla ‘işbirliği’ yaparak, Müslümanları diyanetten uzaklaştırmak, böylelikle misyonerlerin işini kolaylaştırmak”tı.
Bu girişimde, Cumhuriyet devrinde ilerleme kaydedilen lakin bir türlü sonuçlanamayan “Anadolu’yu Hristiyanlaştırma” hedefine ulaşılması bakımından Türkiye çok kıymetliydi. Hakikaten bu yeni vizyonun ilanından acilen sonra (25 Temmuz 1967) birinci sefer bir “papa” Türkiye’ye gelmiş, bu ziyaretin hikmetini de “Türk milletine duyduğu takdir hislerinin bir ifadesi” halinde lisana getirmişti!
Gerçi bu ziyarette, Papa VI. Paul’un, Ayasofya’da diz çöküp dua etmesi sebebiyle, laikliğimize zarar verdi diye ortalık karışmış, Demirel hükümetine soru önergesi verilmişti.
VATİKAN’DA DİYALOG SEKRETERYASI
Diyalog formülünü takip ve koordine etmek için Vatikan’da kurulan “Hristiyan Olmayanlar Sekreteryası”nın başına getirilen (1973) Pietro Rossano, Bulletin’deki yazısında, “Diyalog, İncil’i yayma misyonumuzun çerçevesi içinde taraf alır” diyordu.
1978’de Vatikan nöbetini devralan Papa II. John Paul ise 1991 yılında ilan ettiği Redemptoris Missio (Kurtarıcı Misyon) genelgesinde “Dinlerarası Diyalog”u, “Bütün kişileri kiliseye döndürme misyonumuz” şeklinde tabir etmiş, 24 Aralık 1999 yılında yayınladığı “Milenyum Mesajı”nda da başlamakta olan üçüncü “binyıl”daki gayelerini, “İlk bin yılda Avrupa Hıristiyanlaştırıldı. 2. bin yılda Amerika ve Afrika Hıristiyanlaştırıldı. Üçüncü bin yılda ise Asya’yı Hıristiyanlaştıralım” şeklinde ilan etmişti. (4)
Uzatmaya gerek yok…
“Dinlerarası Diyalog” İncil’in “Bütün dünyayı Hristiyanlaştırın” emrine ulaşma arayışları çerçevesinde, en çok zorlandıkları Türkiye üzere devletlerde uygulanmak üzere geliştirilen bir “Vatikan Projesi”dir ve Türkiye’deki yüklenicisi ise Fetullah Gülen ve örgütüdür. Bu da bizim keşfimiz filan değil; tekraren lisana getirilmiş, yargıda tescillenmiş bir gerçektir.
Zati Fetullah Gülen bunları, 9 Şubat 1998’deki Vatikan ziyareti sırasında Papaya sunduğu mektupta, “Papa VI. Paul Cenapları tarafından başlatılan ve devam etmekte olan dinlerarası diyalog için Papalık Kurulu (PCID) misyonunun bir modülü olmak üzere burada bulunuyoruz. Bu misyonun tahakkuk edişini görmeyi istek ediyoruz. En aciz bir biçimde velev biraz cüretle, bu pek kıymetli hizmetinizi icra etme yolunda en mütevazi yardımlarımızı sunmak için size geldik” şeklinde açıkça tabir ettiği misyon buydu.(5)
VATİKAN GIRIŞIMI TÜRKİYE’DE NASIL YÜRÜDÜ?
Vatikan’daki imaj, sıradan bir ziyaret değildi. Bu görüşmeden 12 gün sonra Papa II. Paul’un atadığı 20 kardinale ilaveten yüz yıldır kullanılmayan “in pecture” (kendi devletinde sair diyanete mensup görünerek kimliğini gizleyen görevli) sistemi ile atanan iki “özel” kardinalden biri Fetullah Gülen idi.(6)
Evet Fetullah Gülen Vatikan’ın “Asya’yı Hristiyanlaştırma Misyonu”nun nasıl “parçası” oldu?
Türkiye’deki ismi “Dinlerarası Diyalog” olan bu “Vatikan Projesi”nin toplumsal altyapısını Abant Platformu oluşturmuş, Diyanet de “vize” vermiştir.
1994 yılında kurulup uykuya yatırılmış olan Gazeteciler ve Muharrirler Vakfı’nın bu ziyaretten sonra birden teğe hareketlendiğini görüyoruz. Vatikan’da detaylandırılan “Dinlerarası Diyalog Projesi”nin PR’ı, bu vakfın organize ettiği “Abant Platformları”na katılan tanınan isimler üzerinden yapıldı.
Tesadüfe(!) bakın ki, Vatikan’daki kabulden acilen sonra düzenlenen birinci Abant Platformu’nun konusu “İslam’da Akıl-Vahiy İlişkisi” olarak seçilmişti. Acilen fark edilmiyor olabilir lakin bu, Vatikan Projesi’ne damardan destek için hususî olarak seçilmiş bir mevzudur. Gerçekten “özel” seçilmiş isimlerin, güdümlü encümenlerde ortaya koyduğu, “Her mümin Kur’an’dan anladığına nazaran hayatını dizayn etmeli” biçimindeki sinsi sapkınlık, “Sonuç Bildirisi” olarak ilan etmiştir. Maksat, Müslüman sayısı kadar farklı “İslam”ın ortaya çıkması, yani İslamiyet’in de yozlaştırılarak Hristiyanlık ile eşdeğer hale gelmesiydi. Çünkü tıpkı bildiride, “Hiçbir fert, diyanetin anlaşılması konusunda ilahî bir salahiyete sahip değildir” diyerek, İslamiyet’i bize ulaştıran Ehl-i Sünnet alimlerini ve “Sünnet, İcma-i Ümmet, Kıyas-ı Fukaha” üzere kaynakları velev vahyin asıl muhatabı olan “Peygamber”i dahi yok saymaktadırlar ki Vatikan’ın, “Müslümanları evvel İslam’ın aslından uzaklaştır, sonra Hristiyanlığa yaklaştır” taktiği de bunun ta kendisidir.
Aslında Fetullah Gülen de 1. Abant Platformu’nun çerçevesini çizen “Vahye dayalı, hayatın her ortamını kuşatan İslam’ı tehlikeli buluyorum” mesajıyla, ismi “İslam” olan ancak motamot “zamane Hristiyanlığı” üzere; hiçbir yükümlülük getirmeyen bir “sözde İslam”ı hakim kılma uğraşını ortaya koymuştu.
Birkaç yıl sonra başlatılan “Türkçe Olimpiyatları”nda verilen “Bütün dinler buluşuyor, hepimiz kardeşiz” mesajıyla da çaktırmadan; “Bütün müminler kardeştir” düsturu değiştirilmeye çalışılmıştır.
FETÖ’NÜN EN BÜYÜK DARBESİ İSLAMİYET’E
Artık kısaca Fetullah Gülen’in Vatikan’daki kabulünün ve üstlendiği “Dinlerarası Diyalog” vazifesinin İslamiyet’teki manasına bakalım.
Baştan belirtelim ki, farklı diyanet mensupları ile işbirliği yapmakta bir sorun yoktur, aslında bunu en çok Türkiye istemektedir. Bizim maksadımız, “diyalog” gerisine gizlenmiş olan sinsi Haçlı Seferine dikkat çekmektir.
Yani farklı inanca sahip “birey”ler arasında diyalog olabilir ancak “din”ler arasında diyalog demek, tıpkı “Birleşik Kaplar Kuralı” üzere İslamiyet’in, “din” hüviyetini kaybetmiş olan Hristiyanlık ve Yahudilikle birebir çukura düşmesi demektir. Onun için de esasen dinlerarası diyalog talebi daima karşı taraftan gelmiştir. Aslında “diyalog” maskesi altına gizlenen şey, İslamiyet’in feda edilmesidir. Dinlerarası diyalog mimarlarından İskoç papaz Montgomery Watt, “Diyaloğun birinci kaidesi ‘Benim dinim akıllıcadır, sairleri yanlıştır’ inancından vazgeçmektir” diyerek bunu açıkça ortaya koymuştur. (7) Oysa İslamiyet’in buna karşılığı nettir: “Allah indinde hak diyanet gelgelelim İslâm’dır.” (Âl-i İmrân Müddeti, 19. Ayet)
Zati Hristiyanlar, “diyalog” sözünü bile çarpıtmakta; istismar etmektedir. Bu nasıl bir “çarpık diyalog”tur ki, biz bütün peygamberlere inanıyoruz fakat onlar bizim peygamberimize inanmıyor, bu ihanet üzerinde diyalog istiyorlar.
Yani FETÖ’nün abandığı, “Dinlerarası Diyalog”, İslamiyet’in içini boşaltarak Müslümanları Hristiyanlaştırmaya yönelik bir Vatikan Girişimidir. Aslında FETÖ’nün en “derin” darbesi de budur.
VATİKAN GIRIŞIMI DESTEKLENİR Mİ?
Kabul edilemez olan şey ise Diyanet ve birçok muhafazakarın bu hain girişime destek vermesidir. “Dinlerarası Diyalog Projesi”ne en güçlü referansı, dinimizi ataklardan korumakla yükümlü olan Diyanet vermiştir. Bu o denli bir “İngiliz” taktiğidir ki, Diyanet’e evvelce yerleştirilen Fetullahçılar, İslamiyet’i yok etme girişimi olan “Dinlerarası Diyalog”u, İslamiyet’i temsil eden Diyanet üzerinden Müslümanlara servis etmişlerdir.
Diyalog akınlarının en ağır olduğu yıllarda Diyanet’i emanet ettiğimiz Mehmet Aydın, İslamiyet’ten çok Hristiyanlıkla meşgul olan ve “Kur’an tarihseldir, yüzde 40’ı değiştirilmeli yahut çıkarılmalıdır” diyen bir lejyonerdir. (8)
Bu kişi, Diyanet’in “Din Şuraları”nı da adeta Abant Toplantıları’nın kopyası haline getirmiştir. “Vatikan Zirvesi”nden sonraki diyanet şuralarının ana konusu “Dinlerarası Diyalog”dur. Münhasıran, 23-27 Kasım 1998 tarihinde düzenlenen ilk “diyalog şurası” olan II. Diyanet Şurası’nın sonuç bildirisi, Hristiyanlıkla entegrasyon eforlarının damga vurduğu “Dinlerarası Diyalog Manifestosu” üzeredir.
Mesela 28. maddede “Farklı diyanet mensupları, kendi diyanetleri dışındaki diyanetleri taassup ve önyargıdan uzak olarak tanımaya çalışmalı ve bu tarafta uğraş sarf etmelidir” denmektedir ki, tam da papaz Watt’ın, “Bütün dinler birebir seviyededir” önşartının sözüdür.
Burada sinsi bir oyun sergilenmektedir. Diyanet özelliğini kaybetmiş Hristiyanlığa mensup birinin, önyargıdan uzak olarak İslamiyet’i tanıma eforu ile, tek sahih diyanet olan İslamiyet’e mensup birinin “önyargısız” olarak Hristiyanlıkla meşgul olması birebir şey değildir. Entrika da burada zımnidir. Diyalog erleri, İslamiyet’in üstünlüğünü yok sayarak “eşit koşullardaki alternatifler”den bahsetmektir ki; sahih İslam asla orada taraf almamaktadır.
Bu sonuç bildirisinde vahim bir skandala daha imza atılmıştır.
Tıpkı Vatikan’ın, II. Konsil’de alınan “Dinlerarası Diyalog Kararı”nın gerçekleşmesi için kurduğu ‘Hristiyan Olmayanlar Sekreteryası’ gibi, Diyanet Şurası da (madde 37) “Diyanet bünyesinde ‘Dinlerarası Diyalog Umum Sekreterliği’ kurulmalı” tavsiyesinde bulunmuştur. (9)
KARŞI ÇIKANI AFOROZ ETTİLER!
O günlerde “İslam’ın hoşgörüsü” masalına aldanmayarak, bu diyanet katliamına karşı çıkanları engellemeye çalışıyor, susmayana fatura ödetiyorlardı. O periyotta yöneticilik yaptığım Türkiye gazetesindeki kimi muharrirler bu mevzuyu sık sık lisana getiriyordu. (Ki, merhum Mehmet Oruç; bu metinlerini 2003 yılında “Diyalog Tuzağı” ismiyle bastırdı.) İşte o günlerde Vakit gazetesi başkanları, “Nolur, yazarlarınız bu mevzuyu bu kadar sık gündeme getirmesin” diye yalvarıyordu.
Tekrar Diyanet’in; Hazret-i Muhammed’i (Sallallahü Aleyhi Vesellem) anlatmak için başlattığı Kutlu Doğum Haftası da o devirde, “Peygamber”i unutturarak; İslamiyet’i, tahrif edilmiş Hristiyanlık ile tıpkı seviyeye düşürerek, Hristiyanlığa geçişin kolaylaştırılması” demek olan “Dinlerarası Diyalog” yayınlarının, müftüler yardımıyla dağıtılması için kullanılan bir platforma dönüşmüştür.
Netice itibariyle Fetullah Gülen, Diyanet’in de bütün gücüyle sırtladığı bu Vatikan Projesi’ni, farklı tertip ve etrafları de devreye sokarak kesintisiz sürdürmüş ve maatteessüf; büyük bir çürümeyi gerçekleştirmiştir. Bugün “içi boşaltılmış muhafazakârlık”tan, “dindarlar arasında yayılan deizm ve ateizm”den bahsedenler, bu yaşananların; o yıllarda ekilen “Dinlerarası Diyalog” tohumlarının acı meyveleri olduğunu görmezden gelmektedir.
BU İHANETİN MİLADI YOK…
Tüzel uğraş için 17/25 Aralık 2013 Yargı Darbesi “milad” kabul edilebilir. Ama 17/25 ve 15 Temmuz, Haçlı-Siyonist İttifakın emperyalist maksatlarına ulaşması ve münhasıran de Türklerin Hristiyanlaştırılması için gerekli bir “araç”tan ibarettir. Asıl büyük operasyon, FETÖ üzerinden İslam’a karşı yürütülen Haçlı Seferidir.
Vatikan emekçisi; Haçlı işbirlikçisi FETÖ’nün, göz nazaran göre; on yıllarca İslamiyet’i kemirmesine ses çıkarılmamış, velev desteklenmiştir. Gelgelelim, devleti devirmeye yönelince “suç örgütü” olarak ilan edilmiş ve FETÖ ile savaş başlatılmıştır.
Doğal ki doğal olarak devlet bu mücadeleyi, “yargı” üzerinden ve “suç” olarak tanımladığı “darbe”ye teşebbüs edenler ve bu örgüte destek verenler üzerinden yürütmektedir. Bu bile, binbir engelleme ve kumpasa karşın Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kararlılığı ve tehditlere kulak asmayan mert yargıçlar sayesinde yürümektedir. Ne var ki, yargı üzerinden yürüyen savaşın tamamlanması, FETÖ ile uğraşın “başarıyla” tamamlandığı mealine gelmemektedir. Çünkü FETÖ’nün asıl ihanetini İslamiyet’e yönelik sinsi operasyonları oluşturmaktadır. Bu sapıklıkları açık olarak ifşa edilip çürütülmedikçe FETÖ’nün; asıl gücünü oluşturan taban desteği sona ermeyecektir. Hakikaten, o diyaneti sabıkaları dinamik olarak ilan edilmediği için FETÖ’nün hıyaneti tam izah edilememiş, bundan istifade eden örgüt ise darbecilere verilen cezalardan bile “mağduriyet” oluşturma gayretine girmiştir.
SAPIK ZİHNİYET İLE DE SAVAŞ KAIDEDIR
Sıkıntının bu tarafı yargının değil Diyanet’in hizmetidir. Bu; Diyanet’in hem hizmeti hem de, geçmişte verilen ağır destekten ötürü borcudur.
26 Temmuz 2017 günü Diyanet İşleri Yöneticisi Mehmet Görmez’in “Gecikmiş bir vazife” itirafıyla açıkladığı “FETÖ Raporu”, bilinenlerin tekrarı olsa da, netice itibariyle, FETÖ’nün; Vatikan gayeleri için İslamiyet’i istismar eden bir örgüt olduğunun Diyanet tarafından tescilidir. Bu ikrar ise FETÖ ile daha dinamik savaş yükümlülüğü getirmiştir. Halbuki bir şey değişmemiş, “rapor” yayınlamış olmanın rahatlığıyla birebir minval üzere devam edilmiştir. (10)
Rehavete bakın ki, 15 Temmuz darbe teşebbüsü olmuş, Diyanet, FETÖ ile savaş için mucize diyanet şurası düzenlemişti fakat 1998’deki II. Diyanet Şurası’nda açıklanan “Dinler arasındaki diyaloğun, daha geniş tabanlara yayılması konusunda çalışmalar yapılmalı” ve “Diyanet bünyesinde ‘Dinlerarası Diyalog Umumi Sekreterliği’ kurulmalı” tavsiyelerinin de nokta aldığı sonuç bildirisi Diyanet’in resmi sitesinde hâlâ duruyordu.
Bu FETÖ damgaları lakin, Cumhuriyet gazetesinin 7 Eylül 2018 tarihli haberinden sonra kaldırıldı. Doğal ki sabıkalı içerik yalnızca II. Diyanet Şurası Sonuç Bildirisi’nden ibaret değildi. Hakikaten, Diyanet’in resmî sitesinde “Din Şuraları” başlığını tıkladığınızda, 1993 yılında düzenlenen I. Diyanet Şurası’ndan 8 Aralık 2014 tarihinde düzenlenen V. Diyanet Şurası’na atladığını görürsünüz…
BU SAVAŞ YAPILMAZSA İHANET TAZELENİR
Yargı savaşı, fikrî uğraş ile desteklenmelidir. Bu da Diyanet’in ve “din” derdi olan Müslümanların işidir. Bu mevzuda, memleket idaresinden beklenebilecek tek katkı; iradedir. Bu da en üst seviyede gösterilmektedir.
Hakikaten, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın talimatı üzerine 3 Ağustos 2016 tarihinde Ankara’da toplanan “Olağanüstü Diyanet Şûrası”nın tek gündemi, FETÖ ile fikrî uğraşın güçlendirilmesiydi. Erdoğan sonraki gün, ekonomik bir içtimada olmasına karşın, Diyanet Şurası’nda yaptığı açılış konuşmasını kastederek, “Dün söylemeyi unuttum, bugün buradan söylemem lazım. Diyanet İşleri Yöneticimize, ‘Pensilvanya’daki şarlatanın lafta yapıtlarını Diyanet İşleri Yüksek Şuramız; A’dan Z’ye incelesin; inceletsin. Dinimizle bağdaşmayan birçok söz var. Bunları toplayın ve ‘FETO’nun Günah Galerisi’ diye bir kitap yayınlayın. Burada bütün gerçekler ortaya serilsin’ dedim” tabiriyle bu iradenin altını çizmiştir. (11)
Elbette bu tarafta birtakım adımlar atılmıştır. Ama ortadaki mesele, çok daha yaygın ve istikrarlı bir uğraş gerektirmektedir. Vaaz ve hutbelerde bunların İslamiyet’i nasıl bozmaya çalıştıkları; Ehl-i Sünnet kriterleri çerçevesinde daima olarak halka anlatılmalıdır. Meğer nedense; imam ve hatipler bu mevzuda konuşmaktan hâlâ çekinmektedir.
Unutulmamalıdır ki hala yapılmakta olan uğraş, yalnızca “FETÖ ihanet ağacı”nın; çok uzayan kollarını budamaktan ibarettir. “Asıl gövde” olan diyanet istismarcılığı ifşa edilmediği sürece bu ihanet tazelenerek devam edecektir.
DİPNOTLAR
1- FETÖ/PDY Çatı İddianamesi
2- https://www.youtube.com/watch?v=JUjgPo2eUNY
3- TDV İslam Ansiklopedisi, İstanbul-2012, c. 42, s. 568-569
4- Dinlerarası Diyalog Tuzağı ve Diyanette Islahat, Mehmet Oruç, İstanbul-2003
5- Fetullah Gülen’in Papa’ya mektubu, Vakit gazetesi 10 Şubat 1998
6- İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı İddianamesi
7- M. Watt, Asrî Dünyada İslam Vahyi, 1982; Mustafa Aşık, Fetullah Gülen Aynası, s: 30
8- http://ahmetsimsirgil.com/asrin-ihanetinin-analizi/
9- (II. Diyanet Şûrası Son Kararları, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, Ankara 2003, s. 780)
10-DİB, Din İşleri Yüksek Konseyi “Kendi Lisanından FETÖ- Örgütlü Bir Diyanet İstismarı Raporu”
11- https://www.trthaber.com/haber/gundem/bunlar-allahi-istismar-ederek-milleti-aldattilar-264388.html
Haber7
