Elazığ’da vazife yapan birinci tabiplerden Dahiliye Uzmanı Dr. İrfan Memnun ile Çocuk Sıhhati Uzmanı Dr. Suzan Mualla Memnun çifti, mesleklerini 62 yıl yaparak kentin sevilen hekimleri oldu. Aslen Aksaraylı olan 88 yaşındaki Dr. İrfan Keyifli, kazandığı Ankara Tıp Fakültesi’nde sınıf arkadaşı olan 91 yaşındaki Dr. Suzan Mualla Keyifli ile 1957 yılında mezun olduktan sonra evlendi. Memnun çifti, kısa periyodik çalışma hayatından sonra 1961 yılında Almanya’ya gitti. Burada Düsseldorf’a bağlı St Johannes Hospital Duisburg Hamborn ve St Marien Hospital Gelder Kevelaer hastanelerinde 9 yıl misyon yaptı. Türkiye’ye dönmek isteyen Dr. İrfan Mutlu’ya Alman klinik şefinin, “Size diz çökerek yalvarıyorum, lütfen Türkiye’ye dönmeyin burada kalın” demesine karşın Keyifli çifti Türkiye’ye dönerek Elazığ’a yerleşti. O devirde vilayetteki sayılı hekimlerden olan Memnun çifti, steteskop ve otoskop üzere sonlu aygıtla başta kalp kapakçık hastalıkları, darlıkları, genişlikleri, yetmezlikleri olmak üzere salgın olarak görülen tüberküloz (verem) menenjit ve pnömoni (zatürre) hastalıklarında Lomber ponksiyon metodunu uygulamasıyla teşhis ve tedavide çok başarılı sonuçlar aldı. Hastalıkla çabada yokluk ve imkansızlıklar içerisinde mesleklerini icra eden çift, o periyotta kullandıkları steteskop ve otoskop meskenlerinde ihtimamla saklıyor. Birlikte hem ömürlerini hem mesleklerini yapan Memnun çifti, geçmişteki imkanlarla yaptıkları çalışmaları anlatırken, sıhhatle yapılan muazzam değişimi lisana getirdi.
Almanlar göndermek istemedi biz vatanımıza dönmek istedik
1933 yılında Aksaray’da dünyaya geldiğini anımsatan Dr. İrfan Keyifli, “İlk ve Orta tahsilimi Aksaray’da yaptım, lise tahsilimi ise Gaziantep’te yaptım. Ankara Tıp Fakültesi’nde 1951’te Askeri Tıbbiyeye girdim ve 1957’de mezun oldum. 1957-1960 yılları ortasında Niğde Ortaköy’de çalıştım. O tarihte askere gidip geldim. Evvela 6 ay boyunca Elazığ merkez hükümet tabipliğini yaptım ve buradan Almanya’ya müracaat ederek oraya gittim. 1961 yılından 1970 yılına kadar Almanya’da kaldım. Orada bin yataklı Duisburg Hamborn Hastanesi’nde ihtisasımı yaptım. Almanya’da çok iyi çalıştığım için çok sevildim. Son ayrılışımda klinik şefim bana, ‘Size diz çökerek yalvarıyorum, lütfen Türkiye’ye dönmeyin burada kalın” dedi. Buna karşın benim vatanıma dönme arzum çok fazlaydı ve 1970 yılında Türkiye’ye döndüm. Eşim de Elazığlı ve buraya yerleştik. 1970’ten iki sene öncesine kadar Elazığ’da çalıştım. Yaklaşık 50 yıl geçen bir müddette Elazığ’da bulunuyorum” dedi.
Sıhhat konusunda hükümet çok iyi misyon yapıyor
Çalıştıkları periyotta çok kısıtlı imkanların olduğunu belirten Dr. İrfan Keyifli, “Kalp sesi dinlemek ve muayene için büyük imkanlarımız yoktu. Artık ise arkadaşlarımız hepsi çok rahat ve iyiler. Bu sıhhat konusunda hükümetin aldığı kararlar, yaptıkları hastaneler çok şahane, olağanüstü. Yani çalışma imkanları şuan ki arkadaşlar için çok şahane. Hele kent hastanelerinin durumları çok olağanüstü. Halk da şad, şuandaki hekim arkadaşlarımızın çok memnun olmaları lazım. Bizim çektiğimiz ıstırapları hiçbir vakit çekmediler. Onlara en büyük tavsiyem, ihtisaslarını yapıp devamlı vatan için çalışmalarıdır. Bizim devirde en çok kalp hastalıklarında teşhisimiz oldu. Zira steteskopla bunları tayin etmek için çok hoş öğrenmiştik. Kalp kapaklarının hastalıkları, darlıkları, genişlikleri yetmezliklerinin hepsinin bu steteskop sayesinde ve bilgimizle tespit ediyorduk. Bu ortada birebir halde göğüs hastalıklarında tespitimiz çok fazlaydı. Ayrıyeten tüberküloz ve pnömoni (zatürre) hastalıklarında da tespit için kullandığımız bu steteskoptu. Yani bilgi ve deneyim ile biz bu hastalıkları teşhis ediyor ve tedavi ediyorduk. Bugünkü imkanlar çok fazla. Arkadaşlar çük büyük imkanlara sahipler ve bu vakitte şanslılar” diye konuştu.
Bir steteskop bir de kulak aletimiz vardı
Eşi ile üniversitede tanıştıklarını anımsatan Dr. Suzan Mualla Keyifli ise, “Eşim bana Fransızca dersi öğretti ve bugünlere kadar geldik. Kısmet varmış Düsseldorf’a bağlı Duisburg diye bir yerde Katolik hastanesinde çalıştık. Almanya’dan sonra Türkiye’ye geldik ve burada ihtisasa hazırlandık. Karı koca imtihana girdik ve diplomamızı aldık. Elazığ’a geldik o periyotta bir benim eşim, laboratuvara bakan biri ve bir de çocuk hastalıklarına bakan sınıf arkadaşımız olan Dr. Fahri Aydın vardı. Diğer fazla hekim yoktu ve hasta sayısı çoktu. Bazen ayaklarım ağrıyordu özellikle konutumun altında muayenehane açtım. Gece kalkmadığım vakit hastalar sopalarla cama vuruyordu. Ondan sonra bakıyordum, seve seve ilgilenip aşağıdaki muayenehanede hastalara baktım ve serumu orada takıyordum. Herkese serum takamıyordu, hastane bile beni çağırıyorlardı. Mehmet isminde bir berber vardı, o saçları tıraş ediyordu. Baştan girip serum takıyordum. İki şık şık bir tık tık vardı. Bir steteskop bir de kulak aleti vardı öteki hiçbir şeyimiz yoktu. Akciğer ve kalbe eşim bakıyordu. Allah’a şükür artık bütün imkanlarımız var. O vakit aşı bile fazla yoktu. Sıhhat bakımından çok çok iyiyiz. Tavsiyem, hastalara eğilsinler. Yani röntgen ve gibisi şeylere güvenmesinler, çalışsınlar ve kendi ayakları üstünde yükselsinler” tabirlerini kullandı.
Haber7