Darülaceze Başkanlığı, Sultan II. Abdülhamid Han’la ilgili yapılan hakaret açıklamalarına cevaben Kapı Mecmuasında yayınlanan makaleyi tekrar paylaştı. Makalede, Abdülhamid Han’la ilgili değerli haberler taraf alıyor.
İşte o makale:
Asırları ve çağları aşan bir vakit diliminde Allah’ın lütfettiği nusret ile cihana hükmetmiş Devlet-i Aliyye’nin en sancılı devirlerinde Osmanlı tahtında bulunan Sultan Abdülhamid Han, siyasi dehası, teknolojiyi takip eden merakı, el sanatlarındaki mahareti ve birçok meziyetinin yanında, pek çok tatbikleri ile “nev-i şahsına münhasır bir padişah” olarak tarih sahnesinde tarafını almıştır.
19. yüzyıl, devlet-i ebedmüddet için elbette ki evvelki asırlar ile kıyaslanamayacak kadar çok problemli ve sancılı bir devirdir. Darülaceze kurma tasavvuru de devletin dört bir taraftan ataklara maruz kaldığı sıkıntı bir devranda hayata geçirilmiştir. Memalik-i Âl-i Osman’ın hudutları içerisinde yaşamaya çalışan yetimlerin ve kimsesizlerin sokaklarda kalmasına yüreği dayanamayan cennet mekân Sultan Abdülhamid Han, bu soruna kalıcı bir tahlil bulmak ve milletinin düşkünlerini bu külfetlerden kurtarmak için devlet hizmetlilerini seferber etmiştir. Para kahrını, malî çıkmazı hatırlatan hizmetlilere, yakınlarından temin ettiği parayı teslim etmiş, yetmeyince gözü üzere sakındığı şahsî eşyalarını müzayedelerde satarak vakit kaybetmeden inşaatı başlatmıştır. Devlet iktisadının neredeyse çöktüğü, herkesin üç kıtada kendisinden medet beklediği böylesi bir devranda Dersaadet’in havadar bölgelerinden biri olan Okmeydanı’nda mükemmel bir yerleşkeyi bina ederek kimsesizlerin kimsesi olduğunu bir defa daha ortaya koymuştur.
Cömert, adil ve şefkatli sözlerinin pek çok yakıştığı, örnek kişilerden biri olan Sultan Abdülhamid Han, memleketinin payidar kalmasının halkının mutluluğundan geçtiğini bilen bir sultan, şık hasletler ve vasıflarla donanmış seçkin bir padişahtır.
Cennetmekân, bir tarafta üç kıtada asayiş ve huzuru sağlamak ismine üzerine titrediği “denge”yi muhafaza uğraşını bütün mecralarda verirken, vesair taraftan iç hesaplaşmaları akılları hayran bırakan siyasetiyle yönetmiştir. Ayrıyeten, Kâbe’yi ve Hz. Peygamber’in (S.A.V) Ravza-ı Mutahhara’sını restore edip, tezyinatını yaptırmış, Mekke’de sıhhat tesisleri kurmuş, “Ayn-i Zebeyde” üzere Harem için hayat suyu tarafına geçen isale hatlarını hayata geçirmiş, Osmanlı coğrafyasını cami, mescit, türbe, dergâh, namazgâh, çeşme, hastane ve mekteplerle donatmıştır.
İstanbul’da bugün ayakta olan pek çok yapının Sultan Abdülhamid periyodundan kalan yapılar olduğu ve bu yapıların pek birçoklarının hâlâ işlevselliğini koruduğu da bir gerçektir. Örneğin bugün hâlâ hizmet veren Şişli Etfal Hastanesi, Darülaceze Müessesesi, Haydarpaşa Liman ve Garı, İstanbul’un ve Türkiye’nin birinci çağdaş rıhtımı olan ve 1895 yılında bitirilen Galata Rıhtımı ve 1898 yılında kurulmuş olan Gülhane Askeri Tıp Akademisi de Sultan II. Abdülhamid tarafından açılmış ve hâlâ birinci günkü üzere hizmet veren yapıtlardan bazılarıdır.
O sıralarda Paris’te çaresiz kişilere yardımda bulunan “Ankorojman Obiyen” yani “Hayrat ve Güzelliğe Teşvik” isimli hayır derneği dünyada en hayırsever kişi olarak Ulu Hakan’ı seçiyor ve bir iftihar madalyası hazırlayarak Devlet-i Aliyye’nin Paris’teki Büyükelçiliği’ne takdim ediyordu. Darülaceze için devlet bütçesinde finansman bulunmadığı için koca sultan eski Maliye Bakanı Agop Paşa’nın da içinde bulunduğu ismine “Şefkat Yüksek Komisyonu” dediği bir müzayede encümeni kurup şahsen kendisi başkanlığını üstlenmiştir. 30 Ağustos’ta 59 bin Osmanlı Lirası bedelle Tersâne-i Âmire kalfası Vasîlâki’ye ihale edilen inşaat, dört sene üzere bir vade zarfında bitirilmiş ve “Bâb-ı Şefkat” yani Şefkat Kapısı’ndan girişte ziyaretçileri karşılayan, ismine “Mefharet Sütunu” denilen abidenin dört tarafına Darülaceze’nin padişahın yapıtı olduğunu belirten metinlerinin bulunduğu yüksek bir sütun dikilmiştir.
1895 yılında Sultan II. Abdülhamid Han tarafından kurulan, kurulduğu günden bu yana on binlerce beşere “Şefkat Yuvası” olan Darülaceze; diyanet, lisan, ırk, sınıf ve cinsiyet farkı gözetmeksizin bakıma muhtaç, yaşlı, sakat kişilere, sokağa terk edilmiş kimsesizlere hizmet vermektedir.
Sultan Abdülhamid Han, Darülaceze’nin kuruluş masraflarını karşılamak üzere 7.000 altın lira kıymetindeki eşyasını ikram etmiş, 10.000 altın lira da nakit olarak bağışlamıştır. Başkaca yardım kampanyası düzenlenmiş, geniş bir iştirak sağlanmış ve teberrularla 50.000 altın lira toplanmıştır.
Böylece temin edilen inşaat parası ile 6 Ekim 1892 tarihinde 21 koyun kesilerek Darülaceze’nin temeli atılmış ve Sultan Abdülhamid Han’ın cülusunun sene-i devriyesi olan 19 Ağustos 1895 tarihinde binaların inşaatı tamamlanarak fotoğraflardan oluşan iki albümle birlikte anahtarları Sultan Abdülhamid Han’a teslim edilmiştir.
Darülaceze binasında İstanbul’da Müslümanların yanı sıra Rum, Ermeni ve Yahudi üzere azınlıkların muhtaçlıkları da düşünülerek yapılmış ibadethaneler, o günden beri kesintisiz hizmet vermektedir. İstanbul her vakit değişik inançtan kişilerin yaşadığı bir mekan olmuştur.
Unutmamak gerekir ki İslam devletinde yeni kilise inşa etme yasağı en geç Harunürreşid (786-809) devrinde kural haline gelmiştir.
Kilise ve havraların İslam kentlerindeki varlığı ve zimmîlerin buralarda ibadet edebilmeleri İslam hukukunun gayrimüslimlere tanıdığı diyanet ve vicdan hürriyeti ile ilgilidir.
Kur’an-ı Kerim’deki “Allah kişilerin bir kısmını sairleriyle savmasaydı, manastırlar, kiliseler, havralar ve içinde Allah’ın ismi çokça zikredilen mescidler yıkılıp giderdi” (Hac 22/40) ayeti, mabetlerin korunmasını Müslümanlara sadece telkin etmemekte birebir devranda bir hukuksal vecibe olarak yüklemektedir.
Allah, Sultan Abdülhamid Han’dan ve memleketine hayır yapıtları kazandıran herkesten ebeden razı olsun.
Haber7
