İşte Taha Dağlı’nın o yazısı;
Azerbaycan’a saldıran Ermenistan’a, en yüksek tonda verilen reaksiyon.
Akabinde Ege’de navtex duyurusu ve sonrasında Ayasoyfa’da birinci Cuma namazı.
Üçü de bir hafta içerisinde yaşandı.
Geriye yanlışsız gidersek, Libya’da darbeyi durduruşumuz, Akdeniz ve Karadeniz’deki faaliyetlerimiz, Irak’taki terör çaba operasyonları, Suriye’nin kuzeyindeki harekatlar ve 15 Temmuz darbe teşebbüsünün bastırılmasını görüyoruz.
15 Temmuz bir milattı.
3 hafta sonrasında Suriye’ye girildi, Fırat Kalkanı harekatı başladı.
O gün bir çok ülke “Suriye’ye girmeyin” diyor, içerdekiler de “ne işimiz var Suriye’de” diye onlara eşlik ediyordu.
Sonra birebir cümleleri, Libya için, Akdeniz için, Irak için de kullandılar.
Artık Ayasoyfa için diyorlar.
Neyse ki bunları takan yok.
Şayet dikkate alınsalardı ve Ağustos 2016’da Fırat Kalkanıyla Suriye’de terörle gayret başlatılmamış olsaydı, bugün Ayasofya hala müzeydi.
Ayasofya 4 yıl evvel başlatılan egemenlik uğraşının bugünkü durağı oldu.
Türkiye evvel etrafındaki pislikleri temizlemeye başladı, temizledikçe bir yandan da güç depoladı, itimat tazeledi ve sıra içerdeki Ayasofya sıkıntısına geldi.
Türkiye’nin bir hafızası var. Hafızasında mutlu-mesut anıları olduğu üzere, birtakım dayatmalardan oluşan makus anılar da mevcut. İşte Türkiye o makus anıları siliyor, hafızasını güncelliyor. Ayasofya’nın tam da bu süreçte mescide dönüştürülmesinin manası budur.
Irak, Suriye, Libya, Akdeniz, Ege ve Karadeniz’de egemenlik gayreti veriliyor.
Ayasofya’nın kapısına asılan “cami” tabelası aslında dosta düşmana, Türkiye’nin egemenlik duyurusunun, iletisidir.
Pekala bundan sonra ne olacak?
Ayasofya 15 Temmuz 2016’dan bu yana devam eden Türkiye’nin egemenlik zincirinin bir halkasıydı. Tamamlanan bir şey yok.
Devam ediyor.
Belirli ki burnumuzun tabanındaki adalar sıkıntısını biraz daha sık konuşacağız önümüzdeki günlerde.
Hafızadaki berbat anılar, dedik ya; Türkiye, kendisine bir asır evvel dayatılan ne varsa, hepsini tek tek çıkarıp, masanın üzerine koyuyor.
ABD Dışişlerinin “tartışmalı bölge” dediği adalar ile ilgili de bir güncelleme yapılacağa benziyor.
En azından Türkiye’nin Ege ve Akdeniz’deki deniz sonları, o denli Yunanistan’ın kuklalığında, Batı’nın dayattığı biçimiyle asla olmayacak, denizdeki harita tekrar şekillenecek. Tıpkı Libya’da olduğu üzere.
Dahası da olabilir. Zira Türkiye bir koldan Azerbaycan’a sahip çıkıp, öteki taraftan Libya’yı, Suriye’yi kolluyorken, gücümüzün bir kısmının de hali hazırda Irak’ın kuzeyinde olduğunu unutmayalım. 100 yıl evvel Irak’ta da dayatılan ne varsa ki birinci aklımıza gelen Musul, o deftere de sıra gelecektir, bir gün elbette.
Haber7
