Fatih Çekirge’nin zaviye yazısı:
Bu fotoğrafı görünce öteki bir cümle kuramadım.
Cibuti Limanı’nda Türk bayraklı bir yük gemisinde…
Ay-yıldızlı bayrağımızın altında…
75 günlük bir çileden sonra keyifli son…
Bayrağın altında yüzlere yerleşen o inanç ve huzur…
İşte o nedenle bu türlü attım başlığı:
“Allah kimseyi vatansız ve bayraksız bırakmasın…”
Dünya seyahatinden dönerken fırtınaya yakalanıp Eritre’ye sığınan üç amatör denizcimizin başına gelenleri biliyorsunuz.
57 gün çöl ortasında ottan bir çadırda, azap dolu bir hayat…
“Artık bizi öldürecekler. Kimse de bulamayacak” dedikleri günler…
Tuvalet için 2 kilometre yürüyüp çölde kişileri gömdükleri bir tarafta muhtaçlık giderdikleri o feci anlar…
Zehirli ishaller… Geceleri böcek ısırıklarından uyuyamayan denizcilerimiz…
Kurtarılmaları için Dışişleri Bakanlığı muazzam uğraş harcadı.
Bakan Çavuşoğlu, Eritre Dışişleri Bakanı’na mektup yazmıştı.
Dayanılmaz bir diplomasi…
Onlar ottan çadırda mevtle savaşırken, Eritre devleti her defasında “Durumları iyi” diye yalan söyledi.
Onlar orada, aileleri burada perişan günler geçirdiler.
Ve nihayet kurtuldular.
Cibuti’de büyükelçimiz Levent Şahinkaya ağırladı.
Havayolları örtük olduğu için tek deva bir gemi bulmaktı.
Limana haber saldılar…
Evvel bir Alman yük gemisi çıktı. “Biz yük gemisiyiz” dedi ve başından attı.
Durumlarını anlattılar. Düştükleri çetin günleri paylaştılar. Denizcilik geleneğini hatırlattılar. “İnsani yardım” dediler. Ancak Alman kaptan yine “hayır” dedi.
Sonra yabancı bandıralı birkaç gemi daha…
Onlar da “hayır” dediler. Bu kişilerin başından geçenler anlatıldı. Pandemi kahrı anlatıldı.
Ancak yine “Olmaz” dediler. Hiçbir yabancı kaptanın yüreği yumuşamadı…
Umutlar tükenmiş, “çaresizlik” kuşatmıştı ki…
Limandan bir haber geldi:
“Bir Türk yük gemisi Etiyopya’ya gübre getiriyor.”
Büyükelçi Şahinkaya hemen harekete geçti. Gemi İnce Kastamonu şirketinindi.
190 metrelik dev yük gemisi limana yanaştı.
RİZELİ KAPTANIN O LAFI UNUTULMAZ
Kaptanı da Rizeli ve ismi üzere tecrübeli bir denizciydi.
Kaptan Deniz Seku…
Büyükelçi Şahinkaya, Deniz kaptanı limanda karşıladı. Oturdular. Durumu anlattılar…
Deniz kaptan çok etkilendi. “Şu işe bak, ne eziyet bu yahu” dedi.
Sıra denizcilerin çıkış süreçlerine gelmişti. Müsaadeler gerekiyordu. Zira bu bir yük gemisiydi.
Lakin sonuçta “mecburi bir durum” vardı. Pandemi nedeniyle bir tahliye de kelam konusuydu.
Büyükelçi süreçleri halletti. Türkçe-İngilizce yolcu olurları yazılırken, bir denizci telaşla sordu:
“Ya müsaade çıkmazsa…”
İşte o an Rizeli Kaptan Deniz şöyle dedi:
“İzin çıkmasa da ben insanlarımızı burada bırakmam arkadaş…”
Evet, işte bir denizci… Bir Türk kaptanı…
Sahihi içimden “Helal olsun sana Deniz Kaptan” demek geldi.
Evet, arkadaşlar, dünya seyahatinden dönerken Eritre’de gözaltına alınan ve 57 gün azap üzere bir hayat yaşayan üç amatör denizcimizin 75 günlük acılı hikâyesi nihayet memnun sonla bitiyor.
İbrahim Iğnak, Selim Ekmekçioğlu gemiyle… Erman Atamer Doha üzerinden vatanlarına ve ailelerine kavuşuyorlar.
Acılı, azap üzere bir 75 gün ahir nihayet memnun son…
Ve elbette…
Hadisenin başladığı andan bugüne kadar her türlü diplomatik yolu deneyen, ilgilerini esirgemeyen…
Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’na, Dışişleri Bakan Yardımcısı Yavuz Kıran’a, sözcü Hami Aksoy ve her saniye denizcilerimizin yanında olan, meskenini açan Cibuti büyükelçimiz Levent Şahinkaya’ya sonsuz teşekkürler…
Ve burada günlerce acı çeken, gözyaşı döken İbrahim Iğnak’ın kızı Ceren, Ekmekçioğlu’nun eşi Şeyda Hanım ile Erman Bey’in eşi Hülya Hanım’ın dirayetli duruşları ve devlete olan inançları konusunda verdikleri dayanışma örneği de başkaca çok kıymetlidir.
Sana gelince Rizeli kaptanım Deniz…
Selametle gel… Denizler kolayına olsun…
Ve başta aileleri olmak üzere tüm denizcilere geçmiş olsun…
Haber7
